ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΕΙΣ ΕΡΓΩΝ & ΔΡΑΣΕΩΝ ΔΗΜΟΥ ΜΟΣΧΑΤΟΥ – ΤΑΥΡΟΥ

Προτείνω να αναδείξουμε τα αρχαία ευρήματα και το πώς ήταν η περιοχή του Μοσχάτου, τα τείχη, η παραλία και φυσικά η Πειραιώς. Η Οδός Πειραιώς, στη πραγματικότητα λεωφόρος, είναι μεγάλος κεντρικός οδικός άξονας που εκτείνεται σε μήκος 10 χιλιομέτρων και συνδέει το κέντρο της Αθήνας με τον Πειραιά, εξ ου και η ονομασία της. Ξεκινάει από την Ιερά Οδό, όπου συνεχίζει ως οδός Παναγή Τσαλδάρη ως την πλατεία Ομονοίας, διασχίζει παράλληλα τις εισόδους των δήμων Ταύρου, Μοσχάτου και Ρέντη, διασταυρώνεται με την λεωφόρο Κηφισού, και συνεχίζει ως Λεωφόρος Αθηνών Πειραιώς, όπου καταλήγει στο κέντρο του Πειραιά μετά από περίπου 2 χιλιόμετρα. Με μικρή παράκαμψη όμως πριν το τέλος φθάνει σήμερα στον κεντρικό λιμένα του Πειραιά. Αποτελεί την Εθνική Οδό 56 (ΕΟ56). Η οδός συμπίπτει με την αρχαία Φαληρική οδό.

Ο δρόμος κατασκευάστηκε την εποχή της βασιλείας του Όθωνα, και ουσιαστικά κάλυπτε την ανάγκη σύνδεσης της Αθήνας με το λιμάνι του Πειραιά. Η κατασκευή της οδού ξεκίνησε το 1834 και ολοκληρώθηκε το 1836. Σύμφωνα με πηγές η κατασκευή του κόστισε περίπου 126.700 δραχμές. Η οδός ήταν λιθόστρωτη αρχικά, γεγονός που, συνδυασμένο με κακοτεχνίες, καθιστούσε δύσκολο το περπάτημα των Αθηναίων επί της οδού. Αρχικά, η οδός είχε σχεδιαστεί και κατασκευαστεί για χρήση από άλογα και καμήλες, ενώ στη συνέχεια κάρα και άμαξες άρχισαν να χρησιμοποιούν την οδό. Κατά τη δεκαετία του 1850, η ημερήσια κίνηση αμαξών αυξήθηκε στα 700 άλογα την ημέρα, ενώ από το 1842 η κυβέρνηση είχε επιβάλλει διόδια 5 δραχμών για τη διέλευση κάθε ζώου, για την επισκευή και συντήρηση της οδού. Από τα μέσα του 19ου αιώνα και έκτοτε αναπτύχθηκαν γύρω από την οδό Πειραιώς εργοστάσια, κοινωνικές δομές αλλά και χώροι ψυχαγωγίας και πολιτισμού.