Πλατφόρμα Διαβούλευσης Δήμου Αγ. Δημητρίου

Τί πρέπει να γνωρίζουμε για την έλεγχομενη στάθμευση σε δρόμους που επιβάλλει ένας δημος, πόσο μάλιστα που θέλει να επιβάλει ο Δήμος μας σε κάποιους δρόμους περιμετρικά του μετρό ή στην Ηλιούπολη ή μπορεί και στο μετρο αγ.δημητρίου.

Ο Νόμος 2696/99 αναφέρει περιγράφοντας το σήμα P70 ως εξής: Χώρος στάθμευσης ορισμένης κατηγορίας ΟΧΗΜΑΤΩΝ π.χ. ΤΑΞΙ.

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να γνωρίζει την Ελληνική, που να μην αντιλαμβάνεται ότι ο νόμος αναφέρεται σε κατηγορία ΟΧΗΜΑΤΩΝ. Το ίδιο το όχημα, δηλαδή, πρέπει να είναι διαφορετικής χρήσης από ένα άλλο όχημα. Ένα επιβατηγό αυτοκίνητο που οδηγείται από κάτοικο των Αμπελοκήπων δεν διαφέρει ως ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΟΧΗΜΑΤΟΣ από ένα άλλο επιβατηγό αυτοκίνητο που οδηγείται από κάτοικο του Χαλανδρίου ή της Αλεξανδρούπολης. Δεν υπάρχει καμμία εγκύκλιος ή ερμηνευτική διάταξη που να προσδιορίζει ως ιδιαίτερη κατηγορία οχημάτων τα «οχήματα μόνιμων κατοίκων», διότι προφανώς πρόκειται για κατηγορία ΟΔΗΓΩΝ η οποία δεν έχει καμμία νομική υπόσταση.
. Ειδική κατηγορία οχημάτων είναι, για παράδειγμα, εκτός από ταξί, τα δίτροχα, τα οχήματα χρηματαποστολών, τα ασθενοφόρα, τα τουριστικά λεωφορεία, τα φορτηγά ΔΧ, τα οχήματα της πυροσβεστικής, του στρατού, και τα αστυνομικά αυτοκίνητα.

Ο νόμος θα μπορούσε να αναφέρει ρητά όλες τις κατηγορίες που περιλαμβάνονται στο P70, και να έχει και υποδείγματα των παραλλαγών του P70 αλλά είναι ακόμα ένα δείγμα της ελληνικής νομοθετικής προχειρότητας. Πάντως, σε καμμία περίπτωση δεν δικαιολογείται παρανόηση του όρου ΕΙΔΙΚΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΟΧΗΜΑΤΩΝ, πολλώ δε μάλλον όταν στην μόνη περίπτωση ειδικής κατηγορίας ΟΔΗΓΩΝ, αναφέρονται μόνον τα άτομα με μειωμένη κινητικότητα, και προβλέπονται ειδικά σήματα: τα P71 και P72. Επιπλέον, τα παραδείγματα πινακίδων P70 που αναφέρει ο Κ.Ο.Κ και στα οποία εξετάζονται οι υποψήφιοι οδηγοί κάτω από το P έχουν μόνο την λέξη-ένδειξη ΤΑΧΙ. Το TAXI είναι όχημα, ο μόνιμος κάτοικος δεν είναι.

Σε επιβεβαίωση των ανωτέρω, το άρθρο 34 του ιδίου νόμου αναφέρει ότι η στάση ή στάθμευση οχήματος απαγορεύεται:
2-ιζ) Σε ειδικούς χώρους στάθμευσης οχημάτων ατόμων με μειωμένη κινητικότητα.
2-ιη) Σε χώρους στάθμευσης αποκλειστικά για συγκεκριμένο όχημα ατόμων με μειωμένη κινητικότητα.
3-ι) Σε ειδικούς χώρους στάθμευσης επιβατηγών αυτοκινήτων δημόσιας χρήσης (ΤΑXI).
Πουθενά δεν περιγράφονται ούτε υπονοούνται χώροι στάθμευσης μόνιμων κατοίκων.
Μάλιστα, το άρθρο 13 αναφέρει: “Για τον καθορισμό στις κατοικημένες περιοχές των θέσεων στάσης, αφετηρίας ή στάθμευσης αστικών, υπεραστικών, ηλεκτροκίνητων λεωφορείων, τροχιοδρομικών οχημάτων ως και επιβατηγών αυτοκινήτων δημόσιας χρήσης (ΤΑΧΙ-ΑΓΟΡΑΙΩΝ), επιτρέπεται παρέκκλιση από τις διατάξεις των παραγράφων 2 και 3 του άρθρου αυτού.” Όλες οι κατηγορίες που αναφέρονται αφορούν ΟΧΗΜΑΤΑ.

Απ’ όσα γνωρίζω, η Δημοτική Αρχή δεν νομοθετεί. Κινείται εντός των πλαισίων της υπάρχουσας νομοθεσίας και δεν επινοεί δικά της σήματα κυκλοφορίας. Ως εκ τούτου, οι πινακίδες με την ένδειξη ΜΟΝΙΜΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ από νομικής πλευράς είναι άκυρες και η επιβολή προστίμου για άκυρη πινακίδα είναι επίσης άκυρη. Τοποθετώντας αυτές τις πινακίδες η Δημοτική Αρχή υπερβαίνει τις αρμοδιότητές της και ασκεί καταχρηστική εξουσία.

Επιπλέον, ο διαχωρισμός των οδηγών σε κατοίκους και μη κατοίκους συγκεκριμένης περιοχής είναι αντισυνταγματικός. Όλοι οι Έλληνες οδηγοί πληρώνουν τέλη κυκλοφορίας και έχουν δικαίωμα να κυκλοφορούν και να σταθμεύουν σε όλη την επικράτεια, όπου αυτό επιτρέπεται. Αν επιτρέπεται, επιτρέπεται για όλους. Αν απαγορεύεται, απαγορεύεται για όλους. Πόσο συνταγματικό θα ήταν αν ένας Δήμος απαγόρευε τη διέλευση από τα όριά του όσων δεν είναι κάτοικοι της περιοχής; Γιατί το δικαίωμα στάθμευσης είναι διαφορετικό από το δικαίωμα κυκλοφορίας; Με βάση ποια αρχή του Δικαίου, κάποιος που κατοικεί σε μια περιοχή, αποκτάει περισσότερα δικαιώματα στους ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΚΟΙΝΟΧΡΗΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ της περιοχής του από κάποιον που δεν κατοικεί εκεί;

Οι προνομιακές θέσεις στάθμευσης “για κατοίκους μόνον” ήταν μια πελατειακού χαρακτήρα επινόηση ορισμένων δημάρχων “προνομιούχων”, αρχικώς, περιοχών ως ανέξοδο “ρουσφέτι” προς τους δημότες τους η οποία επεκτάθηκε, διότι τα πρόστιμα αποτέλεσαν και πηγή εσόδων για τα δημοτικά ταμεία, χωρίς όμως, ευτυχώς, να καταστεί καθολική. Φαντάζεται κανείς τι θα συνέβαινε εάν σε όλη τη χώρα επιτρεπόταν η στάθμευση μόνο στους κατοίκους κάθε περιοχής; Ουσιαστικά θα απαγορεύονταν οι μετακινήσεις με αυτοκίνητο!
Πέρα όμως από την νομική πλευρά υπάρχουν πολλά θέματα ουσίας. Αυτή η μεταχείριση δημιουργεί προβλήματα και στους ίδιους τους κατοίκους που υποτίθεται ευνοεί!

Αναφέρω μερικές ενδεικτικές περιπτώσεις:
1. Η επαγγελματική δραστηριότητα σε μια τέτοια “προστατευόμενη” περιοχή, αποκτάει ιδιαίτερο μειονέκτημα. Οι πελάτες της θα κινδυνεύουν ή να πληρώνουν κάθε φορά πρόστιμο ή να παρκάρουν πολύ μακριά από τον προορισμό τους ή να αναζητούν ιδιωτικό πάρκινγκ επί πληρωμή, επιβαρύνοντας έτσι τις συναλλαγές τους με την συγκεκριμένη εταιρεία ή τον επαγγελματία. Ούτε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι δεν θα μπορούν να παρκάρουν αν είναι μόνιμοι κάτοικοι άλλης περιοχής. Αυτό, συνακόλουθα, απομειώνει την αξία των ιδιοκτησιών και τη δυνατότητα ενός ιδιοκτήτη να ενοικιάσει την ιδιοκτησία του για επαγγελματική χρήση.

2. Έρχεται να φιλοξενηθεί στο σπίτι του κατοίκου της περιοχής κάποιος φίλος ή συγγενής. Πού θα παρκάρει για όσο διάστημα μένει εκεί; Θα πληρώνει το ιδιαίτερα υψηλό ποσό που απαιτούν οι ιδιωτικοί χώροι στάθμευσης για μια διαμονή που μπορεί να είναι πολλών ημερών ή μηνών; Ή θα παρκάρει μερικά χιλιόμετρα μακριά, εκεί που μένουν άλλοι κάτοικοι “μη προνομιούχοι” επιβαρύνοντας τη δική τους περιοχή; Αν οι φιλοξενούμενοι είναι π.χ. οι ηλικιωμένοι γονείς του κατοίκου, πόσο αυτό θα τους διευκολύνει στις μετακινήσεις τους; Και αν έχουν να ξεφορτώσουν βαλίτσες πώς θα το κάνουν αφού δεν επιτρέπεται ούτε καν η στάση αυτοκινήτων μη κατοίκων;

3. Ακόμα και για απλή επίσκεψη να έρθει κάποιος, σε έναν εορτάζοντα ας πούμε κάτοικο της περιοχής, πάλι δημιουργείται πρόβλημα.. Πόσο “φιλικός” είναι ένας προορισμός φιλικού σπιτιού όταν ξέρετε ότι κάθε επίσκεψή σας εκεί επιβαρύνεται με 80 ευρώ πρόστιμο τουλάχιστον (σύμφωνα με τον ΚΟΚ παραμονή άνω των τριών ωρών δικαιολογεί και δεύτερο πρόστιμο).

Το ότι κάποιες περιοχές έχουν αυξημένο φόρτο κυκλοφορίας και ενδεχομένως μεγαλύτερο από άλλες πρόβλημα στάθμευσης είναι ένα γεγονός. Η αντιμετώπισή του θα μπορούσε να περιλαβάνει χώρους ελεγχόμενης, επί πληρωμή, στάθμευσης, που θα εναλλάσσονται με χώρους ελεύθερης στάθμευσης ή χώρους ελεύθερης στάθμευσης αλλά με περιορισμένη διάρκεια, ΟΛΟΙ προσβάσιμοι σε ΟΛΟΥΣ, κατοίκους και μη. Κι αν ο Δήμος θελει να είναι γαλαντόμος προς τους δημότες του ας έφτιαχνε δημοτικό πάρκινγκ η για μόνιμους δημότες ή για ολου ς ή ας διαπραγματευτεί με ιδιωτικά πάρκινγκ μόνιμες θέσεις με χαμηλή τιμή τις οποίες θα μπορούσε να παραχωρεί, έναντι τιμήματος, σε όσους μόνιμους κατοίκους ενδιαφέρονται η τουλάχιστον η μία μερια εκ των δυο πεζοδρομίων να γίνει ελεγχόμενη όσο σωστό ή λάθος η παρανομο ειναι .σίγουρα και οι μόνιμοι κάτοικοι έχουν δίκιο…τυχεροί όσοι έχουν ιδιωτικά πάρκινγκ